Korowód

Ysandra

Dla mnie Marek Grechuta nigdy nie umarł. Tak naprawdę narodził się już po śmierci.
"Wśród drzew schylonych o północy,
Wśród jasnych widów złego mroku
Coś się przemienia w (naszej) Twojej mocy,
Ktoś się porusza z naszym krokiem.
Kiedy tak idziesz w szumnej szacie
A wiatr ją targa i rozwiewa,
Nie bój się, ty nie idziesz sam -
Chodzą wraz z Tobą wszystkie drzewa.

Ziemia jak echa minionych dni
Grające w borze
A nasze cienie wśród martwych pni
Wieszają zorze...

Dziwnie się srebrzysz, aniele mój,
W tęczowym piórze,
Nade mną góry, wieżyce miast,
Nade mną...

Błękitne, szerokie okna, Jasne smugi od lamp
I Twoja postać, Jasna postać, Takim Cię znam, Takim Cię znam...

Hołd Jego pamięci.

dzek

Cóż tu można więcej dodać ?Pięknie napisane.

BARBARA

Pięknie Ysandra, dziękuję...